De spectaculaire restauratie van de ‘ss Rotterdam’, voormalig vlaggenschip van de Holland-Amerika Lijn, was een hele klus.
Piet Noordzij Rozenburg BV maakte de sanitaire installaties.
Omdat al het werk van de installateurs achter de wanden verstopt zat nam Henk Noordzij het initiatief om mij een ‘ss Rotterdam’-kalender te laten maken als blijvende herinnering aan hun inspanningen.
Afgelopen donderdag 8 november 2018 is onze Ierse wolfshond Irah overleden. Een paar weken geleden merkten we dat ze vermagerde. Dat heb je niet meteen in de gaten omdat ze een dikke langharige vacht heeft. Mijn dochter Rachel, die is opgeleid in hondengedrag en opvoeding merkte het als eerste.
Ander voedsel, lekkere hapjes, vers vlees en pens, niets hield ze binnen. Ook eetlustopwekkende injecties en pillen van haar dierenarts Floor hielpen niet. Alle onderzoeken gaven geen oorzaak aan en vlak voor ze naar een gespecialiseerde kliniek voor röntgen-onderzoek zou gaan verslechterde haar conditie zo snel dat er geen herstel meer mogelijk was. We besloten haar snel uit haar lijden te verlossen.
Floor heeft haar laten inslapen op haar geliefde plekje in de tuin op een bedje van herfstbladeren. Als ik dit zo schrijf kan ik weer janken. Iedereen heeft er natuurlijk veel verdriet van: Rachel, die zich nog steeds afvraagt of er nog wat gedaan had kunnen worden, als we het eerder gezien en ingegrepen hadden. Eefje, die veel vragen heeft en tot laat lag te huilen in haar bed. Daan, die zich niet zo gemakkelijk uit maar twee dagen op school zat te huilen. Arjenne en Marcin, die bij ons achter wonen en die gek waren op Irah. Wederzijds trouwens. En die haar uitlieten in de lange periode dat ik niet lopen kon. En Els en ik natuurlijk, die elke dag het huis leeg vinden.
Irah was een fantastische hond, energiek, vrolijk en lief voor alle mensen om haar heen. Dat ze graag en veel vocht met andere honden was wel eens lastig maar hebben we met de mantel der liefde bedekt. Ik ga haar ongelooflijk missen.
Natuurlijk staat ze op veel foto’s en tekeningen, maar de meeste kan ik zo gauw niet vinden. Hierbij vast een paar die voor het grijpen lagen.
Op de foto van Waterpop staat op de achtergrond een molen. Dat is de ‘Windlust’. Op de plaats van een oude wipkorenmolen bouwt molenaar Persoon in 1869 een grote stenen stellingmolen. ‘Zo hoog dat hij vanaf de stelling in de schoorsteen van zijn buurman de notaris kan pissen!’
Na een brand in 1880 wordt hij volledig herbouwd.
In 1930 wordt C.N.Bom eigenaar. De gebroeders Bom doen er nog steeds goede zaken met meel en dierenvoeders.
Mijn Ierse Wolfshond Irah is hun beste klant.
Zo te zien moest Persoon nogal ver pissen om de schoorsteen van de notaris te halen!
Dit portret van Frans Bom heb ik al heel wat jaren geleden gemaakt, maar hij is niet veel veranderd. Hier is hij aan het werk in de molen de ‘Windlust’ in Wateringen.
Zijn collega-molenaar Kees Bom heb ik nog steeds niet geschilderd. Hoop niet dat hij daar nijdig over is.
En dit is Sjaak van de Bos, die al even lang in de ‘Windlust’ werkt.
Ook hij is in al die jaren zowat hetzelfde gebleven. Het harde werk in de molen weerhoudt Frans, Kees en Sjaak er niet van als vrijwilliger te helpen bij de Wateringse Sportclub VELO, waar ik pal naast woon.
