Droevig bericht

Afgelopen donderdag 8 november 2018 is onze Ierse wolfshond Irah overleden. Een paar weken geleden merkten we dat ze vermagerde. Dat heb je niet meteen in de gaten omdat ze een dikke langharige vacht heeft. Mijn dochter Rachel, die is opgeleid in hondengedrag en opvoeding merkte het als eerste.

Ander voedsel, lekkere hapjes, vers vlees en pens, niets hield ze binnen. Ook eetlustopwekkende injecties en pillen van haar dierenarts Floor hielpen niet. Alle onderzoeken gaven geen oorzaak aan en vlak voor ze naar een gespecialiseerde kliniek voor röntgen-onderzoek zou gaan verslechterde haar conditie zo snel dat er geen herstel meer mogelijk was. We besloten haar snel uit haar lijden te verlossen.

Floor heeft haar laten inslapen op haar geliefde plekje in de tuin op een bedje van herfstbladeren. Als ik dit zo schrijf kan ik weer janken. Iedereen heeft er natuurlijk veel verdriet van: Rachel, die zich nog steeds afvraagt of er nog wat gedaan had kunnen worden, als we het eerder gezien en ingegrepen hadden. Eefje, die veel vragen heeft en tot laat lag te huilen in haar bed. Daan, die zich niet zo gemakkelijk uit maar twee dagen op school zat te huilen. Arjenne en Marcin, die bij ons achter wonen en die gek waren op Irah. Wederzijds trouwens. En die haar uitlieten in de lange periode dat ik niet lopen kon. En Els en ik natuurlijk, die elke dag het huis leeg vinden.

Irah was een fantastische hond, energiek, vrolijk en lief voor alle mensen om haar heen. Dat ze graag en veel vocht met andere honden was wel eens lastig maar hebben we met de mantel der liefde bedekt. Ik ga haar ongelooflijk missen.

Natuurlijk staat ze op veel foto’s en tekeningen, maar de meeste kan ik zo gauw niet vinden. Hierbij vast een paar die voor het grijpen lagen.

De enige wolfshond ter wereld die gekke bekken kan trekken!
Eef en Irah Krijttekening op papier 50x60cm Paul Kerrebijn
Man met hond
Irah in mijn strip ‘Code Rood’ met Marcin en Arjenne
Mijn broer Udo met Irah
Irah met Udo, Daan en Eef

Frans Bom

Dit portret van Frans Bom heb ik al heel wat jaren geleden gemaakt, maar hij is niet veel veranderd. Hier is hij aan het werk in de molen de ‘Windlust’ in Wateringen.

Zijn collega-molenaar Kees Bom heb ik nog steeds niet geschilderd. Hoop niet dat hij daar nijdig over is.

Frans Bom aan ’t werk in molen De Windlust in Wateringen Acryl op paneel 80x120cm Paul Kerrebijn

Sjaak van de Bos

En dit is Sjaak van de Bos, die al even lang in de ‘Windlust’ werkt.

Ook hij is in al die jaren zowat hetzelfde gebleven. Het harde werk in de molen weerhoudt Frans, Kees en Sjaak er niet van als vrijwilliger te helpen bij de Wateringse Sportclub VELO, waar ik pal naast woon.

Sjaak van de Bos Acryl op paneel 80x120cm Paul Kerrebijn

Maestro, muziek!

Zelf speel ik geen noot, maar ik kan erg van muziek genieten. Van Johnny Cash tot Beethoven en van Leonard Cohen tot Katie Melua en Toots Tielemans.

Als ik een sax hoor, moet ik er gewoon een schilderen!

Soms sta ik te swingen achter m’n ezel. (Als ik zeker weet dat  niemand het zien kan natuurlijk.)  https://youtu.be/XKXcM8UjpDE

Hans Dulfer Acryl op paneel 100x100cm Paul

 

 

Mondharmonica

Wie deze mondharmonicaspeler was weet ik niet meer. Waarschijnlijk speelde hij op het North Sea Jazz Festival, toen nog in Den Haag. Wie ‘m kent mag mij even mailen : p.kerrebijn@wxs.nl                                                                                     Je praat natuurlijk wel over 20 jaar geleden!

Voor wie het leuk vindt iets over deze techniek van schilderen:

Van te voren heb ik een 80x120cm 5mm MDF-paneel met GESSO-schildersondergrond bewerkt. Daar heb ik al wat kleur door gemengd om niet met zo’n hele witte achtergrond te beginnen.                                                                               Grove schets met de platte kant van een verniskwast en de ontstane vlakken met de brede kant dun schilderen in okergeel en kobaltblauw. De kleur verdiepen door er transparante verflagen aan toe te voegen. (Acryl krijg je doorschijnend als je het mengt met matte vernis of medium).

Hier en daar de lijnen aanzetten met een donkere kleur, van Dijckbruin en Paynesgrey bijvoorbeeld. Alles nog steeds met die platte, brede verniskwast!       Je ziet vanzelf waar je wat met licht en donker moet spelen. Beetje geel en wat rood erbij en je hebt de sfeer van een rokerige kroeg. En wees vooral niet te bang om de kleuren min of meer door elkaar heen te vegen. Het wordt er alleen maar levendiger van!

Als je tijdens het schilderen naar meeslepende mondharmonica-muziek luistert, knijp je ook je ogen een beetje dicht en gaat het als vanzelf. Veel succes!

 

 

Mondharmonicaspeler Acryl op paneel  80x120cm   Paul Kerrebijn