Ook een illustrator heeft wel eens de neiging om lekker buiten de lijntjes te kleuren. Of erger nog: helemaal geen lijntjes meer te zetten!
Dan wordt ‘ie nerveus, raakt van God los en smeert zijn verf alle kanten op, net als een echte kunstenaar.
Dan zit hij in zijn ABSTRACTE periode.
Net als bij de griep kan zo’n ABSTRACT-aanvalnog nijdig lang duren. De volgende zes afleveringen gaan over abstract werk.
Voor wie dat te veel is: sla ze maar over. Hierna ga ik weer gewoon aan het werk.
Dit schilderij heet ‘de Oerknal’, een angstaanjagende reis tussen de planeten vlak na het ontstaan van het heelal. Mijn kleindochter: ‘Opa, wat een mooie fruitmand!’
Toen ik het nummer ‘The One I Love Is Gone’ van Katie Melua beluisterde werd ik me melancholiek bewust van mijn tijdelijkheid. Het inspireerde me tot dit schilderij, waarop mijn ziel voor eeuwig tussen de sterren zweeft. (Wat heb ik toch met het heelal?)
In Afrika (Els en ik reizen wat af!) schetsen gemaakt van Masai-dansers. Die springen vanuit het niets zo een meter hoog! Helemaal onder een abstract schilderij van de wervelende beweging en rood- zwarte kleuren. Op de geluidsopname is het ‘klikken’ van de stokken te horen.
