Zelf speel ik geen noot, maar ik kan erg van muziek genieten. Van Johnny Cash tot Beethoven en van Leonard Cohen tot Katie Melua en Toots Tielemans.
Als ik een sax hoor, moet ik er gewoon een schilderen!
Soms sta ik te swingen achter m’n ezel. (Als ik zeker weet dat niemand het zien kan natuurlijk.) https://youtu.be/XKXcM8UjpDE
Wie deze mondharmonicaspeler was weet ik niet meer. Waarschijnlijk speelde hij op het North Sea Jazz Festival, toen nog in Den Haag. Wie ‘m kent mag mij even mailen : p.kerrebijn@wxs.nl Je praat natuurlijk wel over 20 jaar geleden!
Voor wie het leuk vindt iets over deze techniek van schilderen:
Van te voren heb ik een 80x120cm 5mm MDF-paneel met GESSO-schildersondergrond bewerkt. Daar heb ik al wat kleur door gemengd om niet met zo’n hele witte achtergrond te beginnen. Grove schets met de platte kant van een verniskwast en de ontstane vlakken met de brede kant dun schilderen in okergeel en kobaltblauw. De kleur verdiepen door er transparante verflagen aan toe te voegen. (Acryl krijg je doorschijnend als je het mengt met matte vernis of medium).
Hier en daar de lijnen aanzetten met een donkere kleur, van Dijckbruin en Paynesgrey bijvoorbeeld. Alles nog steeds met die platte, brede verniskwast! Je ziet vanzelf waar je wat met licht en donker moet spelen. Beetje geel en wat rood erbij en je hebt de sfeer van een rokerige kroeg. En wees vooral niet te bang om de kleuren min of meer door elkaar heen te vegen. Het wordt er alleen maar levendiger van!
Als je tijdens het schilderen naar meeslepende mondharmonica-muziek luistert, knijp je ook je ogen een beetje dicht en gaat het als vanzelf. Veel succes!
Van het Concertgebouw Orkest mocht ik schetsen maken tijdens de repetities. Later werkte ik die uit in het atelier in Wateringen. Veel van die schetsen gaf ik daarna aan de muzikanten. Beetje lijmen kon geen kwaad vond ik. Dat moest eigenlijk ook wel want ze waren natuurlijk puur geconcentreerd op hun noten en vonden zo’n tekenaar maar behoorlijk storend. Maar zo was ik altijd welkom.
En als ze naderhand de uitgewerkte schilderijen tentoongesteld zagen waren ze daar best trots op!
Dit schilderij is gemaakt als ontwerp voor een platenhoes voor een album van de wereldvermaarde violist Yehudi Menuhin.
Geen idee of hij het ooit gezien heeft en de hoes is geloof ik ook niet doorgegaan. Maar het originele schilderij heb ik nog!
Slagwerkband ‘Slagerij van Kampen’ heb ik geschilderd toen ze speelden op Waterpop, het jaarlijkse muziekfestival in Wateringen. Vele jaren lang maakte ik tekeningen en schilderijen van optredende artiesten. Die kwamen dan nog voor afloop te hangen in de ‘Hofboerderij’, die als ‘backstage’ fungeerde.
Het origineel is gekocht door Ronald Paul, directeur bij het Havenbedrijf van Rotterdam en hing nog steeds op zijn werkkamer in het World Port Center, toen ik daar onlangs was.
