In deze reeks portretten een olieverfje van Djalisa, mijn beeldschone achterkleindochter. Mijn kleinzoon Tristan en zijn meisje Priscilla zijn haar vader en moeder. Ze maken zich zorgen omdat ze nog niet praat.
Djalisa, olieverf op linnen 30x40cm Paul KerrebijnHier was ze een jaar, inmiddels is ze vijf, gaat al naar de Grote School en praat de oren van je hoofd.
Als voorlopig slot van de portretten nog een handvol klein- en achterkleinkinderen. Niet allemaal, maar soms heb je gewoon geen zin in die ouwe man met z’n verfdoos
Even genoeg van al die wijsneuzen en verder met mijn andere grote liefde: de Koninklijke Marine.
Deze foto van Eef en Irah wilde ik jullie niet onthouden. Ze zijn dol op elkaar en absoluut kampioen gekke bekken trekken!
Op een mooie dag ergens in 2002 zat de Bevelhebber der Zeestrijdkrachten admiraal Cees van Duivendijk te lunchen in het Bilderberg Keizerskroonhotel in Apeldoorn.
Er hingen daar portretten van koningin Beatrix van mijn hand en daar wilde hij er wel een van voor op de Admiraliteit.
En toen hij bij mij op het atelier zag dat ik ook schepen schilderde was dat het begin van een hechte relatie met de Koninklijke Marine. En in het kielzog daarvan met de hele Defensie: Landmacht, Luchtmacht en Ceremonieel. Van de nieuwste stealth-fregatten tot de Gouden Koets.
Omdat ik “van de admiraal kwam” gingen alle poorten wijd open. Van Vliegkamp Valkenburg tot de Onderzeebootbasis en de afmeerplek van de fregatten in de Marinehaven in Den Helder, overal werd ik hartelijk ontvangen en kon naar hartenlust schetsen en schilderen. “Nog wat koffie meneer Kerrebijn en luncht u straks met ons mee?” Wat een fantastische mensen!
