infrastructuur Archieven - Paul Kerrebijn blog

De Torens van Maasbracht

Els en ik rijden vaak van Wateringen naar ons bescheiden vakantiehuisje in Limburg. Als we dan de twee koeltorens van de Clauscentrale in Maasbracht zien zijn we d’r bijna. Steevast zeg ik dan: ’Kijk Elly, daar hangen..’. ‘Ja, ja, dat weet ik nu wel’, zegt ze dan.

Toen de Clauscentrale in 1977 werd opgeleverd bood eerder genoemde Jan Kokje namens de bouwers twee schilderijen van mijn hand aan. ‘t Is nu precies 40 jaar later en ik ben benieuwd of ze er nog hangen.

Ik schilderde ze tijdens de bouw, zowel binnen als buiten.

Clauscentrale

Boele & van Eesteren uit Den Haag ontwikkelde een bijzondere glijkist-constructie om de gigantische betonnen koeltorens van de Clauscentrale in Maasbracht ‘omhoog te trekken’. In het ketelhuis werd intussen een wirwar aan leidingen en afsluiters geïnstalleerd.

We schrijven nu 2018 en er wordt over gesproken de centrale te sluiten wegens onvoldoende rendement. Niets is voor eeuwig. Hoewel: de allerlaatste ontwikkelingen duiden toch op openhouden om de reductie van het Groninger aardgasveld op te vangen.

De kleuren van de originele schilderijen waren heel anders! In veertig jaar zijn deze foto’s zwaar verkleurd.

Bouw Clauscentrale Maasbracht olieverf op linnen 160x180cm Paul Kerrebijn

Bouw Clauscentrale Maasbracht II Olieverf op linnen 160x180cm Paul Kerrebijn

van Hattum & Blankevoort

Toen dit jubileumboek van van Hattum & Blankevoort in januari 1982 uitkwam kreeg ik direct reacties van Rijkswaterstaat op mijn illustraties. Het was het begin van een reeks opdrachten waar nooit meer een einde aan is gekomen. (En we schrijven nu 2018!)

Omslag ‘Bewoonbaar voor de mens’ Aquarel in sepia Paul Kerrebijn

Illustratie ‘Bewoonbaar voor de mens’ Aquarel in sepia Paul Kerrebijn

De geschiedenis van twee geslachten, in ‘Bewoonbaar voor de mens’ beschreven door Kees Stiksma met een voorwoord van Mr.ir.J.K.J.Kokje, destijds voorzitter Raad van Bestuur Koninklijke Volker Stevin nv ,die ik zelf nog gekend heb. Paul Kerrebijn

Beelden uit een tijd dat grote zaken op handklap met een ouwe klare en een sigaar bezegeld werden.

Blankevoort uit Monnickendam Paul Kerrebijn

Deltawerken

DIT NOOIT WEER! De ongekende omvang van de watersnoodramp noopte Rijkswaterstaat plannen te ontwikkelen voor verhogen van de dijken en afsluiten van de zeegaten in Zeeland en Zuid Holland. Het DELTA-plan was geboren.

De Grevelingen- en Brouwersdam werden gestort en werkeiland Neeltje Jans opgehoogd om de Oosterscheldekering te kunnen bouwen met schuiven om water door te laten. Het werd het achtste wereldwonder genoemd: geen land ter wereld had ooit zulke diepe zeegaten gedicht!

Viltstiftschets Oosterscherdekering. Paul Kerrebijn

Mytilus en Macoma

Speciaal voor de Deltawerken werden bijzondere vaartuigen ontworpen om specifieke taken uit te voeren. Van de ontwerpschetsen maakte ik ‘artists impressions’. Hieronder de ‘Mytilus’, uitgerust met trilnaalden om het zand van de zeebodem te verdichten zodat er een groter draagvermogen voor de zware pijlers van de Oosterscheldedam ontstond.

Je ziet hier hoe nuttig het kan zijn dat een illustrator onder water door kan tekenen!

MYTILUS

MACOMA

De ‘Macoma’ werd ontworpen om een vlakke ondergrond te maken, als een soort stofzuiger. De voeten van de zware pijlers van de dam werden met een laag stortsteen beschermd om wegspoelen van het zand te voorkomen. Deze laag werd weer met betonmatten bedekt. Veel ontwerpen kwamen trouwens nooit verder dan de tekentafel. Ik heb voor Rijkswaterstaat tientallen van dit soort impressies getekend, waarvan meer dan de helft nooit gebouwd is. (En soms was dat maar goed ook!)